προμορφούμαι

-όομαι, Μ

1. λαμβάνω μορφή προηγουμένως («οὐ προμορφωθέντι... σώματι», Σωφρόν.)

2. προεικονίζομαι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + μορφοῦμαι (< μορφή)].